Düştüysen kalk. Yorulduysan,
üstün başın toz topraksa, ezildiysen, silkele hafızanı. Yaralıysan kana. Hem
öyle bir kana ki kan bulaşmadık hiçbir şey kalmasın. “Su,” desinler “Hidrojen,
oksijen ve kandan oluşur bir de.” Anlatayım deme, anlamazlar. Hiçbir şeyi
bilme. Gördüysen, unuttuysan, korkma. Böyle çok yaklaşmazlar. Bırak uzak
olsunlar. “Yirmi birinci yüzyılda yaşamış biri vardı,” derler “Ama onu pek
anlayamadık biz”. Bu kadarı da yeter ama sen devam et. Korktuysan, sıkıldıysan
devam et. Bir gün bir şey söyle sonra öbürünü, sonra hepsini inkar et. Kafaları
karışır. Güldüysen o yana bakma, düşünsünler.
Gördüğünü biliyorum, tanıyorum
seni. Hiç konuşmasan da tanıyorum. Ne zaman karşılaştık? Karşılaştık mı? Defterin
bir köşesine not etmişim geleceğini, sen belki dünyada bile değildin o zaman.
Bak ne diyorum: Daha hiçbir şey görmediler. İntikamımızı alacağız hepsinden. Öyle şeyler yapacağız ki korkup kaçmaya başlayacaklar.
Gömlek giydirip odalara tıkacağız onları. “Bak” diyeceğim ben “Ne kadar deli!”.
“Evet” deyip güleceksin sen.
Otur, başın dönecek. Düşten
gelmiyorsun buraya, hep kesik sınırlarda dolaştın. Hatırladığın ne varsa bazısı
gerçekten oldu, bazısı hayal. Hangisi ne tarafa düşer sen bilemezsin. Canını
acıtır ama ikisi de. Bir mayına bastığında mesela, hep gerçeğin tarafından
kalkarsın. O zaman gerçek dolaşır damarlarında. Acı gerçek, sev onu. Biz hep
ona tutunduk.
Elimde olsa da kaderi
değiştirmezdim. Kimse kaderi değiştirmez bence, kederi de değiştirmez. Şaşırma,
küçük küçük bak. Daha güçlüyüz şimdi. Sen istiyorsan kork yine de, için öyle
rahat edecekse. Olsa istemekle, görmeden bilinse. Boş ver. Biri bir şeyi çok
isterse, dayanamazsın, ağlarsın. Bunu anlayamazlar.
Şöyle biraz aydınlığa gel. Hiç
kimseye söylemeyecektim ama sen bunu bil. Yaşamı Kullanma Kılavuzu. Biri vardı,
biri. O vermişti bunu işte. Artık ihtiyacı yokmuş. Hay Allah, bulamıyorum,
hepsi birbirine benziyor bu kitapların. Kim ilgileniyorsa bu işle, ona bir
dilekçe yazmalı. Kitapları kağıtlara değil, ağaç yapraklarına, taşa, toprağa
yazsınlar. Bulsunlar bir şey, benim kafam karışıyor. Yok Allah yok. Göktürk
yazıtları var, bir o yok. Çok oldu açıp bakmayalı, belki kendi kendini imha
edenlerdendir. Çok oldu yaşamayalı.
Kaybettim ben onu galiba.
Geçenlerde eve dönerken. Geceydi ama aydınlık tarafından bir gece, hani
saklaması gereken şeyleri örtmeyen cinsten. Hızlı hızlı yürüdüm. LPG tüpleriyle
dolu bir kamyon durur yolun kenarında. Yüzyılın şakası bu. Cadde boştu, ben
yürüdüm. Belki bir sigara yakmışımdır, kederi değiştiremediğimden. Herkes
sigarayı bırakmalı tam burada. Benim eve giden caddede her yıl anma törenleri
düzenleriz, şiirler okuruz, bir dakikalık dururuz bile saygımızdan. Hiç mum
yakmayız, kimseye ağla demeyiz. Kılavuzu o ara kaybettim kaybettiysem. Şimdi
sen beni burada hiç arama. Onlar hiç anlamaz. Söyle de evlerine gitsin herkes
artık.